Za „ucieczką indeksu na północ” przemawiają przede wszystkim: trzykrotne już testowanie dolnej linii trójkąta bez jej przebicia, obniżający się poziomem indeksu nastrojów inwestorów, a także twarde dane ekonomiczne potwierdzające dobrą koniunkturę zarówno w Polsce (wzrost polskiego PKB utrzymuje się na poziomie 3,3-3,4%), Europie (zostały podniesione prognozy wzrostu PKB Niemiec z 1,9 na 2,0%; widoczne są coraz silniejsze dowody wychodzenia z recesji krajów pogrążonych w największym kryzysie – Hiszpanii i Grecji, która w roku 2014 po raz pierwszy od sześciu lat zanotuje wzrost PKB, a na 2015 rok prognozy wskazują wzrost nawet o ok. 3%), jak i w Stanach Zjednoczonych. Do czynników będącymi pozytywnymi prognostykami należy zaliczyć także: kondycję małych spółek (indeks WIG250) oraz wyraźny wzrost zainteresowania światowych inwestorów rynkami wschodzącymi, których notowania w ostatnich tygodniach/miesiącach obniżyły się, dając inwestorom okazję do powiększenia portfela o te właśnie aktywa, a jednocześnie osiągnęły poziom, z którego przy dobrych wskaźnikach gospodarczych może nastąpić odbicie.

Z drugiej strony nie można jednak wykluczyć scenariusza, w którym ryzyka wezmą górę nad pozytywnymi sygnałami i notowania „wyjdą” z trójkąta dołem. Do podstawowych ryzyk niezmiennie należą: stagnacja na rynku kapitałowym związana z reformą OFE, niepewność polityczna zarówno w Polsce, jak i przede wszystkim za naszą wschodnią granicą, przegrzanie koniunktury gospodarczej, czy negatywne skutki polityki monetarnej na świecie.

Najbliższe tygodnie/miesiące przyniosą odpowiedzi na pytania o dalsze zachowanie rynku. Warto jednak pamiętać, że dla inwestujących regularnie każdy niemalże moment cyklu jest wartościowy, choć wymaga innych zachowań i oceny sytuacji. Spadek notowań to czas powiększania portfela inwestycyjnego i obniżania średniej ceny nabycia, natomiast ich wzrost – czas „zbierania żniw” z poprzednich inwestycji.